Zgodnie z micwą zapisaną w Torze, święto Sukkot należy uhonorować dwoma symbolami lulawem i etrogiem.

 „Weźcie sobie pierwszego dnia owoce pięknych drzew, liście palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzb nadrzecznych. Będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni.”( Waikra 23:40)

Według tłumaczenia gałązki gęstych drzew odnoszą się do mirtu. Jego gałązki są bowiem grube i pokryte listkami, wyrastającymi po trzy. Każdy listek wyrasta w taki sposób, że całość przypomina gruby warkocz.

Midrasz Waikra Raba wyjaśnia, że odpowiednie symbole Święta Sukkot pokazują różne typy Żydów. Etrog, jako owoc, za zarówno smak jak i zapach – odnosi się zatem do osób, którzy zarówno uczą się i przestrzegają Tory. Palma daktylowa ma smak , ale nie zapach, co odnosi się do osób nie znających Tory, ale dobrze postępujących. Mirt ma zapach, ale nie jest smaczny. Dlatego porównywany jest do osoby, która nie stosuje wiedzy w praktyce. Wierzba nie posiada ani zapachu ani smaku. Nie studiując Tory, nie można zachowywać jej nauki.

Ten sam midrasz nieco dalej przyrównuje lulaw do jednego z wersetów Psalmów (Psalm 35:10) ”Wszystkie moje kości powiedzą”.  Długi i prosty lulaw to kręgosłup. Małe liście drzewa mirtowego to oczy. Podłużne liście wierzby to wargi. A duży etrog to serce.

Dopiero trzymając wszystkie elementy razem możemy odnaleźć sens tego święta. Bo Sukka, lulaw i etrog są symbolami bezpieczeństwa i dobrobytu, które zapewnia nam sam B_g.