Seder Tu B’Shevat 5779 – limud (studiowanie)

Zainteresowanych uczestnictwem prosimy o przesłanie wiadomości na kontakt@beitkrakow.org

„Śnieg na moim mieście spoczywa jak talit (…)
Z ciepłych krajów tych, cóż przywiozłeś mi?
Śnieg na moim mieście, śnieg na mojej twarzy.
W owocach zamkniete są wszystkie moje tęsknoty.” ( Naomi Szemer, Szeleg al Iri )

Tu B’Szewat – piętnasty dzień hebrajskiego miesiąca Szewat – nierozerwalnie związany z ziemią Izraela.
Święto wypada w miesiącach zimowych – styczeń/luty. W Izraelu śnieg występuje wtedy bardzo rzadko, w Środku Europy praktycznie zawsze.
Znana pieśń „Śnieg na moim mieście” intensywnie i poetycko oddaje uczucia tęsknoty za domem i korzeniami.
Tradycja Sederu Tu B’Szewat pochodzi z XVI wieku, a jego twórcą jest rabin i kabalista Icchak Luria z Safed oraz jego liczni uczniowie. W XVI wieku kabalista rabin Icchak Luria z Safedu i jego uczniowie
ustanowili seder Tu B’Szewat, w którym owoce i drzewa Kraju Izraela miały symboliczne znaczenie.
Tu B’Szewat – jeden z czterech nowych roków w kalendarzu żydowskim – festiwal drzew. W esencję święta wpisany jest też nierozerwalnie
człowiek, gdyż „człowiekiem drzewo polne” (Dewrim 20:19) Poprzez dbałość o silne korzenie wydaje owoce.
Tematem, jak co roku nieodzownym, będą nawiązania do znaczeń owoców symbolizujących ziemię Izraela oraz człowieka: np. oliwek, daktyli, winogron, fig i granatów… Ich struktury, skórek, pestek oraz
bogatej kabalistycznej symboliki w nich ukrytych.
W tym roku tradycyjny wieczorny Limud tekstów kabalistycznych nawiązać chcemy do wielowymiarowego i wieloznacznego
współczesnego tekstu (dramatu Beniamina Bukowskiego) premierowego spektaklu naszego teatru – Teatru Żydowskiego w Krakowie – Teatru Midraszowego pod dyrekcją Raby Tanyi Segal,
„Mazagan. Miasto”. Chcielibyśmy z perspektywy naszych tradycyjnych tekstów oraz
„Mazagan. Miasto” spojrzeć na pojęcia dom, samotność, budowanie i odpowiedzialność za to, co z tego budowania powstaje.

Poniżej film – wspomnienie z jednego z poprzednich sederów.